HEEFT DIT VERHAAL GEEN RECHT OP MEDIA?

Al 7 jaar strijd ik om mijn dochtertje, nu bijna 8 jaar, (geb. mei 2005), die in feb. 2006 in een pleeggezin werd geplaatst omdat haar Bulgaarse moeder schizofreen werd, terug te krijgen. Ik was niet getrouwd maar had het kind erkend en heb direct om gezag verzocht om dochter zelf te kunnen verzorgen. Moeder keerde na plaatsing terug naar Bulgarije. Na ruim 2 jaar en niets dan tegenwerking van jeugd- en pleegzorg omdat zij vonden dat het kind bij de pleegouders beter af was, kreeg ik in april 2008 in hoger beroep, op voorwaarde dat het kind nog 1 jaar in het pleeggezin zou blijven, het eenhoofdig gezag want moeder was intussen ontheven van het gezag. Ik had inmiddels een nieuwe vriendin leren kennen die ook een dochter had van dezelfde leeftijd, het klikte en we wilden samen verder als 1 gezin en we zijn in 2008 getrouwd. Ons beider ouderschap was in 2007 reeds door een zorginstelling ruimschoots “good enough” bevonden en dachten mijn dochter nu snel terug te krijgen maar niets was minder waar, jeugd- en pleegzorg bleven erbij dat het kind in het pleeggezin moest blijven. In juni 2010 had ik dochter nog steeds niet terug en had bovendien al geruime tijd vernomen dat dochter werd onthouden van onontbeerlijke medische behandelingen en onderzoek. Toen was de maat vol en heb dochter meegenomen en we zijn als gezin verhuisd naar Griekenland om zelf voor haar te zorgen en heb haar direct laten onderzoeken, er werd scoliose vastgesteld door gebrek aan fysiotherapie en van het vermeende hechtingsprobleem bleek geen sprake. Ook wij werden onderzocht op ons ouderschap en die werden wederom ruim voldoende bevonden. Na 6 maanden werd dochter weggehaald, in een Grieks weeshuis gestopt en ik opgesloten beticht van ontvoering terwijl ik het gezag had. Er bleek ongegrond uithuisplaatsing te zijn uitgesproken en zelfs schorsing gezag met verzoek tot ontheffing. Na 4 dagen kwam ik vrij omdat mijn vrouw had aangetoond dat niet de pleegouders maar ik het gezag had maar voor dochter was het te laat en al teruggevoerd naar NL. Feb. 2011 kwam het verzoek tot ontheffing voor de rechter die de zaak aanhield omwille een grondig onderzoek naar ons ouderschap door 2 GZ psychologen van het NIFP. Wij zijn in april 2011teruggekeerd naar NL, ons gemeld bij politie maar werden niet vervolgd wegens ontvoering. In okt. 2011 kwamen de psychologen met de uitslag. Wat denk je? Ons ouderschap werd voor de derde maal ruim voldoende bevonden en dochter had geen hechtingsprobleem, advies: dochter terug naar vader. Maar nu komt het: In mei 2012 kwam de beschikking van de rechter, ik was ontheven van mijn gezag, ondanks dat de rechter door 3 maal bevestiging van deskundigen duidelijk was gebleken welke opvoedkundige kwaliteiten we hadden en dochter onmiskenbaar een hechtingrelatie heeft met mij, omdat: “Naar het oordeel van de rechtbank is het in het belang van dochter dat zij in het pleeggezin blijft wonen. Het nadeel voor dochter van een terugplaatsing bij de vader is daarmee reeds gegeven. Ook om andere redenen is het in het in het belang van dochtertje dat zij niet zal opgroeien in het gezin van de vader. De vader heeft naar het oordeel van de rechtbank in ieder geval twee keer de belangen van dochtertje op ernstige wijze geschaad. De eerste keer is dat gebeurd doordat hij samen met de stiefmoeder dochtertje in 2010 uit haar vertrouwde sociale omgeving heeft weggehaald en meegenomen naar Griekenland. Daarnaast hebben de vader en de stiefmoeder lange tijd, onder meer door publicaties op het internet, een ware kruistocht tegen het pleeggezin gevoerd. Ook thans blijken zij niet in staat te zijn om de grootvader van de stiefmoeder te bewegen te stoppen met publicaties als voornoemd. Dochter heeft belang bij duidelijkheid, continuïteit en stabiliteit in haar leven. Deze duidelijkheid, continuïteit en stabiliteit kan dochter niet worden gegarandeerd indien het gezag van de vader zal worden gehandhaafd.”

Niet één van de vijf voorwaarden voor ontheffing was vervuld!

1. voorwaarde 1 van art. 1:266 BW:

ongeschiktheid of onmacht van de ouder zijn plicht tot verzorging en opvoeding te vervullen;

2. voorwaarde 2 van art. 1:266 BW:

het belang van het kind verzet zich niet tegen de ontheffing;

3. voorwaarde 1 van art. 1:268 lid 2 sub d BW:
het kind moet een jaar met instemming van de ouder in het pleeggezin hebben verbleven;

4. voorwaarde 2 van art. 1:268 lid 2 sub d BW:

een voortzetting van pleeggezinplaatsing is noodzakelijk;

5 voorwaarde 3 van art. 1:268 lid 2 sub d BW:

van terugkeer naar de ouder moet ernstig nadeel voor het kind worden gevreesd.

Ondanks dat de rechtbank wist dat geen enkele van de vijf voorwaarden voor ontheffing was vervuld oordeelde de rechtbank dat de pleeggezinplaatsing tóch dient te worden voortgezet omdat dit in het belang is van dochter doch niet, zoals de wet voorschrijft, omdat het “noodzakelijk” zou zijn en de rechtbank vermeldt daarbij nadrukkelijk dat voortzetting niet mogelijk is wanneer mijn gezag zal worden gehandhaafd! Zo van: “Rechtmatig kan het niet maar we ontheffen je toch.” De rechter heeft dus zelf een nieuw criterium voor ontheffing gecreëerd, namelijk: “Indien een minderjarige, naar het oordeel van jeugd- en pleegzorg, betere ontwikkelingskansen wordt geboden in het pleeggezin dan het ouderlijk gezin te bieden heeft, komt de rechtbank de bevoegdheid toe de wettelijke voorwaarden voor ontheffing van art. 1:266 en art. 1:268 BW vervallen te verklaren teneinde de ouder alsnog te kunnen ontheffen van zijn ouderlijk gezag over de minderjarige.” Is dit een rechtmatige toepassing van familierecht?

Het zou toch helemaal van de gekke worden wanneer vanwege (vermeende) betere omstandigheden bij de buren, wordt geoordeeld dat in het belang van het kind hij maar bij de buren moet worden geplaatst! Er zijn altijd wel betere omstandigheden! Het criterium is “Good enough” maar daar hebben jeugd- en pleegzorg lak aan. Reactie van een orthopedagoog van pleegzorg op rapport psychologen: “Opmerkelijk is dat bij de beantwoording van de onderzoeksvraag waar het toekomstperspectief van dochter ligt, niet gekeken is bij welk besluit haar belang het meeste gediend is. Er lijkt gekeken te zijn of vader en stiefmoeder 'good enough' opvoeders zijn voor dochter. Voor het advies c.q. het besluit wat door de rechter genomen gaat worden, zou leidend moeten zijn in welke situatie (pleeggezin of vader met stiefmoeder) dochter de beste ontwikkelingskansen krijgt. Uit het rapport maken we op dat deze geboden worden in het pleeggezin en deze opvoedingsomgeving de ontwikkeling van dochter de meeste continuïteit en stabiliteit biedt” Is dit niet zódanig schandalig dat het gerechtvaardigd is om dit commentaar van deze dame met naam en toenaam te publiceren? Véél verontrustender is dat de 3 rechters achter deze dame staan en lak hebben aan bestaande wetten! Ze maken ze zelf wel en dat verdient de media onder naam en toenaam nog véél meer!

Handboek Deltamethode Gezinsvoogdij (pag. 14): "Vrijwel ieder kind heeft tijdens zijn ontwikkeling met bedreigingen te maken. Dat is niet slecht, want een kind dat nooit enige tegenslag ervaart wordt waarschijnlijk niet goed voorbereid op het volwassen zijn. Pas als die bedreigingen zo ernstig zijn dat een jeugdige zich onvoldoende of verkeerd ontwikkelt, komt een maatregel in zicht. Met andere woorden: de omstandigheden hoeven zeker niet ideaal te zijn en dat geldt ook voor de ouders. In de literatuur wordt dit aangeduid als ‘goed genoeg’ ouderschap." Uitsluitend “ noodzaak” in het belang van het kind” rechtvaardigt voortzetting van pleeggezinplaatsing hetgeen duidelijk wordt aangegeven, niet alleen in art. 1:268 BW maar ook in art 1:261 BW in art. 9 IVRK en in art. 8 EVRM.

Op 8 feb. 2013 heeft de zitting van het hoger beroep plaatsgevonden en op 5 maart 2013 afgewezen omdat het beroepschrift van mijn advocaat uit Eindhoven niet aan de wettelijke eisen voldeed. Er ontbrak een duidelijke omschrijving en gronden. Hij had op 22 aug. 2012 een “Verzoekschrift Hoger beroep” van slechts anderhalve pagina ingediend en dat was alles! Ik werd pas op 29 jan. 2013 daarvan door de secretaresse van advocaat in kennis gesteld waarbij tevens werd vermeld dat hij was geschrapt en ik zo spoedig mogelijk een andere advocaat moest zoeken terwijl de zitting van het Hof op 8 feb. 2013 was bepaald. Deze hoopgevende advocaat met lef heeft mijn beroep dus volledig verprutst! Had het Hof het beroep niet kunnen/moeten aanhouden om een vervangende advocaat de gelegenheid te geven zich voor te bereiden? Dit is de verkorte versie van mijn uitgebreid verhaal, (27 pag.) ter inzage.

 

HEEFT DIT VERHAAL GEEN RECHT OP MEDIA?

Zie: http://brandpunt.kro.nl/seizoenen/2011/afleveringen/27-02-2011/fragmenten/jeugdzorg_-_vechten_voor_linda